De nieuwe regeling omtrent de zeebaarsvangsten is wellicht reeds goed doorgesijpeld binnen de recreatieve vissersgemeenschap, echter willen wij via dit nieuwsbericht wijzen op een belangrijke nuancering in ‘artikel 10§5’ en ‘overweging (11)’ van de Europese Verordening (EU) nr. 2020/123.
Net zoals tijdens de voorgaande jaren blijven de Europese maatregelen voor zeebaars behouden. Weliswaar werd binnen de grenzen van het wetenschappelijk advies de baglimiet voor 2020 opgetrokken van één naar twee zeebaarzen per persoon per dag (zie ook nieuwsbericht van 19 december 2019). In de maanden januari, februari en december wordt enkel catch & release toegestaan en mogen bijgevolg geen exemplaren aan boord worden gehouden. De minimummaat blijft hierbij ongewijzigd op 42 cm.
Europa heeft verder de kaart getrokken van de selectieve visserij. Omwille van het feit dat vaste netten (i.e. de technieken die onder ‘passieve strandvisserij’ catalogeren) door Europa als te weinig selectief worden beschouwd, en bijgevolg de kans bestaat dat grotere aantallen worden gevangen, worden vaste netten uitgesloten. Met andere woorden, Europa stelt dat door de vaste netten geen zeebaarzen mogen worden gevangen gedurende het ganse jaar. Niettegenstaande deze maatregel contradictorisch lijkt voortgaand op de conclusies van de Belgische rapportage (2019) waarbij vaste netten de kleinste vangsten voor hun rekening nemen, werd deze Europese maatregel ingesteld op basis van bevindingen op regionaal zeeniveau (i.e. Noordzeegebied – Frankrijk, België, Nederland, Duitsland, Denemarken en VK). Zo worden in o.a. Nederland nog steeds aanzienlijke zeebaarsvangsten gegenereerd door warrelnetten. Wellicht zullen ook bij onze noorderburen maatregelen getroffen worden door de kustgemeenten om de vaste netten te conformeren met de huidige Europese regelgeving.
Verder mogen in de periodes tijdens dewelke enkel catch & release wordt toegelaten uitsluitend vistechnieken worden gebruikt waarvoor een hoog overlevingspercentage geldt.