Posts by admin

Op 4 september werd het voorstel tot wijziging van Verordening (EU) 2018/120 wat de vangstmogelijkheden voor Europese zeebaars betreft verzonden naar het EU Parlement en de EU Raad. De wijzing stelt dat van 1 oktober 2018 tot 31 december 2018 één zeebaars per persoon per dag zal mogen gehouden worden.

De kaderrichtlijn mariene strategie beoogt tegen 2020 een goede milieutoestand te bereiken in Europese zeeën door het implementeren van maatregelen die de biodiversiteit in de Europese zeeën in stand houden en de milieudruk van schadelijke activiteiten zoals overbevissing, schade aan de zeebodem, zwerfvuil op zee en verontreinigende stoffen verminderen.

Om dit te bereiken moet elke lidstaat zesjarenstrategieën opstellen, gekoppeld aan 11 descriptoren (zoals biodiversiteit, commerciële visbestanden, de integriteit van zwerfvuil op zee en de bodem van de zee) en hiervoor milieudoelstellingen vaststellen en monitoringprogramma’s ontwikkelen en uitvoeren.

Uit onderstaand uittreksel van het rapport blijkt dat het uitgebreide monitoringssysteem van de recreatieve zeevisserij in België niet aan de aandacht is ontgaan en wordt eveneens de waarde hiervan voor de sector onderstreept.

“Belgium: better control and monitoring of recreational fishing

Belgium has recently introduced a legal measure that makes it easier to monitor recreational fishing, an activity which can have a significant impact on the marine environment but is often not regulated by Member States. This national measure, which goes beyond the requirements of the common fisheries policy, will improve data collection, crucial not only to understand the state of fish stocks but also to regulate, if needed and in a more targeted manner, certain fishing activities.”

Een goede monitoringsstrategie is maar zo sterk als de data die hij verzamelt en daarom willen wij graag nogmaals onze dankbaarheid voor deze unieke samenwerking, met u als recreatieve zeevisser uiten en nogmaals het belang onderstrepen van het participeren in ons logboekprogramma, want enkel met realistische data uit het veld kan een objectief beeld geschept worden van de impact van de recreatieve zeevisserijsector op de visstocks.

Indien interesse, kan u het volledige rapport raadplegen door te klikken op volgende link.

Begin juli 2018 werd de kaap van 3.000 vangstregistraties overschreden, een onverhoopt succesverhaal.

De vangstregistraties van de recreatieve zeevissers vormen de basis van de vangstinschattingen. Aan de hand van deze logboeken wordt per techniek (bijkomend onderverdeeld in subgroepen op basis van visfrequentie) de gemiddelde visvangst op uurbasis berekend met als doel deze op te schalen met de geobserveerde (veldmonitoring) visserij-inspanning. Deze steeds groeiende schat aan data en informatie zal bijdragen tot een steeds realistischere vangstraming.

Vandaag, 6 juli 2018, bevat onze databank niet minder dan 3.082 vangstregistraties, en dit over een periode van 15 maanden. Via deze weg alvast oprechte dank aan de vele logboekdeelnemers!

De Europese zeebaars is een gesmaakte vis, geliefd bij zeehengelaars. Sinds 2010 kent deze roofvis een achteruitgang in de zuidelijke Noordzee. Ter onderbouwing van een herstelbeleid start het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) deze zomer in wereldprimeur met het volgen van zeebaars met zogenaamde ‘combinatiezenders’. Het bijzondere aan deze zenders is dat ze niet alleen de aanwezigheid van de vis registreren, maar ook continue metingen uitvoeren van waterdiepte en -temperatuur. Het VLIZ roept vissers en strandjutters op om gevonden zenders bij te houden en te melden via info@lifewatch.be. 

Zeebaars is een snelle roofvis die zich vlot aanpast aan verschillende leefomstandigheden (habitat, temperatuur, zoutgehalte, prooisoorten, …). In de Atlantische Oceaan neemt de soort ’s zomers zijn toevlucht tot voedselrijk ondiep kust- en rivierwater. In de winter trekken de geslachtsrijpe vissen naar zuidelijkere diepere oorden om te paren. Met het innovatieve onderzoek wil het VLIZ, i.s.m. het Instituut voor Natuur en Bosonderzoek (INBO) en de Universiteit Gent, de verspreiding en de verplaatsingen van de Europese zeebaars in de Zuidelijke Noordzee (inclusief het Belgisch deel) beter in de vingers krijgen. Het gebrek aan ecologische kennis over zeebaars verhindert immers een efficiënt instandhoudingsbeleid. Het aantal zeebaarzen is sinds 2010 sterk gedaald in de Zuidelijke Noordzee, waarna vangstbeperkende maatregelen werden ingevoerd voor de commerciële en de recreatieve visserij. Zo mogen recreatieve zeevissers momenteel wel nog zeebaars vangen maar moeten ze die verplicht terugzetten. 

Het VLIZ zal de verspreiding en migratie van zeebaars onderzoeken met telemetrie (De Grote Rede nr.47, “Mysterieuze vistrek: hoe technologie een tipje van de sluier licht”, www.vliz.be/nl/de-grote-rede). Deze techniek maakt gebruik van zenders en ontvangststations. In 2018 zal het VLIZ bij 40 zeebaarzen – onder narcose – een ‘combinatiezender’ inplanten. Bij dit type zender ontstaan twee datastromen. Enerzijds stuurt de zender een geluidsignaal uit dat door de ontvangststations gedetecteerd kan worden wanneer de vis in de buurt is, en dus aangeeft waar de vis zich bevindt. Anderzijds slaat de zender zelf continu metingen van diepte en temperatuur op. Dit onderzoek zal het eerste zijn wereldwijd om gebruik te maken van dit type ‘combinatiezender’. 

Het VLIZ doet een tweeledige oproep. Ervaren zeebaarsvissers, commercieel of recreatief, kunnen helpen bij het vangen en met zenders uitrusten van deze uitdagende vis. En vissers en strandjutters worden gevraagd gevonden zenders – met daarop de gegevens – op te sturen. Deze zijn feloranje gekleurd en kunnen na sterfte aanspoelen op het strand. Contactname kan via info@lifewatch.be.  

“Elke hulp is nuttig bij het vergroten van de kennis van de Europese zeebaars in het Belgisch deel van de Noordzee. Het draagt bij tot geïnformeerde beleidskeuzes voor het behoud van deze spectaculaire soort in onze wateren”, zo stelt hoofdonderzoeker dr. Jan Reubens.

Telemetrie is trouwens geen nieuwe techniek voor het VLIZ. Reeds in 2014 bouwde het een permanent ‘Akoestisch receiver netwerk’ uit in het kader van het Europese LifeWatch project (www.lifewatch.be). Dit netwerk (http://lifewatch.be/en/fish-acoustic-receiver-network), beheerd door het VLIZ en het INBO, omvat intussen 170 ontvangststations. Sinds de opstart zijn al meer dan 800 dieren van 14 verschillende soorten van een zender voorzien en gevolgd. Dit netwerk laat toe vissen te ontdekken in het Belgisch deel van de Noordzee, de Westerschelde en een aantal Belgische rivieren en kanalen.

Contact: Jan Reubens (hoofdonderzoeker, VLIZ), jan.reubens@vliz.be of 0486/14.80.35

De European Anglers Alliance (EAA), gesteund door de EFTTA, daagt de Europese Raad voor de rechter over het besluit dat sportvissers in 2018 geen zeebaars mogen meenemen voor eigen consumptie.

De EAA is van mening dat dit besluit ongerechtvaardigde discriminatie tussen Europese burgers veroorzaakt en het evenredigheidsbeginsel schendt. Daarbij voert de EAA ook aan dat de Raad van de Europese Unie deze beslissing heeft genomen zonder zich te baseren op objectieve data betreffende het zeebaarsbestand. En het is niet in lijn met Artikel 17 van het gemeenschappelijk visserijbeleid, aangezien het sociaaleconomisch belang van de sportvisserij niet in aanmerking is genomen. Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft inmiddels bevestigd dat de zaak in behandeling wordt genomen, maar een datum hiervoor is nog niet vastgesteld.

“De EAA is van mening dat de beslissing inbreuk maakt op de mensenrechten van EU-burgers die recreatief vissen”, zegt Jan Kappel, secretaris-generaal van de EAA. “De EAA vindt het principieel onterecht dat het publiek geen enkele zeebaars mag vangen voor eigen consumptie, terwijl commerciële vissersvaartuigen wel zeebaars mogen vangen, aanlanden en verkopen. Visbestanden vormen immers een public resource. Daarom zijn we samen met de EFTTA in actie gekomen om de rechten van burgers én de banen en bedrijven in de hengelsportindustrie te beschermen.”